Z okazji trwającego od 8 do 15 maja Tygodnia Bibliotek, proponuję wszystkim uczniom CKZiU czytelniczą zabawę. Ponieważ tegoroczne hasło tego Tygodnia brzmi „Zasmakuj w bibliotece”, to przygotowałam zagadki literacko-kulinarne.
Każdego dnia (od 12 do15 maja) o godz. 10.00 będę na witrynie naszej biblioteki szkolnej publikować jeden cytat „z jedzeniem w tle”, a wy odgadnijcie z jakiej książki pochodzi.
Kto pierwszy w danym dniu prześle na numer 606 984 640 sms z prawidłową odpowiedzią otrzyma smakowitą nagrodę, kiedy wrócimy już do szkoły.
Dzisiaj zagadka pierwsza (na zachętę baaaaardzo łatwa):
Z jakiej książki pochodzi ten fragment:
„Pani Allan, mając przed sobą talerzyk pełen najrozmaitszych ciasteczek, podziękowała za tort. Lecz Maryla, widząc rozczarowanie na twarzyczce Ani, rzekła z uśmiechem:
– Ale pani nie odmówi kawałeczka tego tortu. Ania upiekła go specjalnie dla pani.
– W takim razie muszę go spróbować – roześmiała się pastorowa biorąc spory pulchny trójkącik, co też uczynili mąż jej i Maryla.
Pani Allan wzięła kęs do ust i dziwny wyraz odmalował się na jej twarzy. Nie wyrzekła ani słowa, powoli żując trzymany w ustach kawałek. Maryla, zauważywszy to, pośpieszyła także skosztować ciasta.
– Aniu! – krzyknęła. – Coś ty dodała do tego ciasta?
– Nic prócz tego, co nakazuje przepis! – zawołała Ania przerażona.
– Czy niesmaczne?
– Niesmaczne? Ależ wstrętne! Niechże go pani nie je, pani Allan! Aniu, skosztuj, proszę.
I powiedz, coś dodała do mąki?
– Wanilię – odpowiedziała spłoniona z przerażenia Ania, skosztowawszy ciasta. – Tylko wanilię. Ach, Marylo, to z pewnością proszek do pieczenia. Miałam podejrzenia co do tego pr…
– Proszek, nie proszek! Pójdź i przynieś mi natychmiast słoik z wanilią, której użyłaś. Ania, skoczywszy do spiżarni, powróciła ze słoiczkiem napełnionym do połowy brunatnym płynem i opatrzonym żółtą etykietą: „Najlepsza wanilia”. Maryla odkorkowała go i powąchała.
– Na litość boską, Aniu! Toż dodałaś kropli walerianowych. W zeszłym tygodniu stłukłam buteleczkę z tymi kroplami i wlałam pozostałość do starego, pustego słoiczka od wanilii. Przyznaję, że to po częścimoja wina – powinnam cię była uprzedzić, lecz na miłość boską, czemu nie powąchałaś?”
